به یاد گذشتهای خیلی دور اما نزدیک

چقدر روزها زود میگذره . حوادث و اتفاقات خوب و بد انقدر سریع میگذرند که انگار همه شون یه خواب بودن ! باورم نمیشه الان سال ششمه که تهرانم ، باورم نمیشه که یک ترم دیگه ارشدم هم تموم میشه ! خیلی زود داره میگذره. همه چی نسبت به 6سال پیش عوض شده ، آدمها ، چهره ها ، رفتارها ، دیدگاه ها ، محیط و خیلی چیزای دیگه . من هم عوض شدم . الان که دارم به گذشته فکر می کنم می بینم چقدر نگرشم نسبت به زندگی و آدمها عوض شده . یک بخش عظیمی از این تغییرات رو مدیون رشته ای که می خونم هستم که مهم ترین اصلش احترام به مقام انسانیته نه احترام به مقام انسانها !

دیدن همه به یک چشم ، پذیرش بی قید و شرط به دور از تفاوتهای رنگ و نژاد و جنسیت مذهب و ...، پرهیز از پیشداوری ، فرد را در موقعیت دیدن ، به جای ادمها تصمیم نگرفتن و... خیلی اصول اخلاقی دیگه رو مدیون این رشته هستم ، این حرفه ی یاورانه یعنی  " مددکاری اجتماعی " و سر تعظیم فرو می آورم برای این همه عشق به انسانیت و انسانها ! البته ادعا نمی کنم که همه ی این ویژگی ها رو کسب کردم اما واقعا روی نگرشم تأثیر گذاشته .

توی این دوره 6ساله دوستهای خیلی خوبی هم داشتم که اگر از هرکدوم یه ویژگی خوب رو هم یاد گرفته باشم خیلی هنر کردم . از معصومه لبخند زدن به مشکلات و سخت کوشی رو یاد گرفتم ، از سیمین شوخ طبعی ، از اسماصبور بودن ، از الهام دوست داشتن آدمها و تلاش برای شاد کردن اونها ، از عارفه اهل علم و عمل بودن ، از سمانه اندیشیدن ، از سحر مهربونی و از خیلی های دیگه خیلی چیزا یاد گرفتم که الان مجال نوشتن نیست ! از همه ی دوستای خوبم ممنونم چون همه ی اونها حس خوب بودن رو به من منتقل کردن!

حال این روزهای من خوب است اگر تو کنارم باشی " خدا "